Category

Dotychczasową ofertę usług medycznych tym razem poszerzamy o poradnictwo z zakresu chorób wewnętrznych. Nasze grono wzbogaci się o doświadczoną i cenioną internistkę – panią dr Joannę Kulawik. Zajmie się ona diagnostyką i leczeniem schorzeń narządów wewnętrznych oraz profilaktyką, rehabilitacją i ogólną kontrolą stanu zdrowia pacjentów, wydawaniem opinii oraz orzeczeń lekarskich, udzielaniem porad lekarskich.

Internę często zwie się królową nauk medycznych – jest najstarszą specjalizacją lekarską, traktującą człowieka całościowo, czyli w sposób holistyczny. Lekarz chorób wewnętrznych uwzględnia więc stan całego organizmu chorego i inne determinanty jego dobrostanu (psychiczne, środowiskowe), współpracuje z lekarzami innych specjalności oraz zabiegowcami, koordynuje działania zespołu leczącego. Pacjent ma prawo oczekiwać od niego wsparcia, zrozumienia oraz praktycznych i rzeczowych informacji o stosowanej terapii.

Pani dr Kulawik będzie ordynowała na miejscu, początkowo we czwartki, oraz odbywała wizyty domowe na terenie Wieliczki. Świadczeń medycznych udziela również pacjentom posiadającym ubezpieczenia zdrowotne we współpracujących z nami towarzystwach.

Zapraszamy!

Metaanaliza opublikowana w holenderskim czasopiśmie Medisch Contact dowodzi, że smarfony używane przez lekarzy mogą być źródłem zakażeń wewnątrzszpitalnych, w tym gronkowcem MRSA

Analiza objęła 8 różnych badań, w których sprawdzano skład flory bakteryjnej obecnej na powierzchni 989 należących do lekarzy smartfonów. Typowe bakterie szpitalne znaleziono na 43–95% telefonów. W większości były wśród nich także szczepy lekooporne, takie jak gronkowiec metycylinooporny (MRSA).

Ponad połowa lekarzy używa swoich smartfonów w trakcie kontaktu z pacjentami. Choć lekarze po badaniu chorego zwykle myją ręce, dezynfekowanie telefonów praktycznie się nie zdarza. Ze względu na ryzyko roznoszenia drobnoustrojów, personel wielu holenderskich szpitali nie może nosić zegarków, pierścionków czy długich rękawów. Jednak wprowadzenie zakazu używania smartfonu nie wchodzi w grę, gdyż urządzenia te stały się jednymi z nieodzownych narzędzi pracy. Autorzy sugerują rozwiązanie – stosowanie łatwych do dezynfekcji folii ochronnych lub pokrowców na smartfony.

Wysoki poziom hormonu wzrostu u karłów chroni przed nowotworami i cukrzycą

W odludnych rejonach południowego Ekwadoru żyje 100-osobowa społeczność karłów. Cierpią oni na karłowatość typu Larona, bardzo rzadką chorobę genetyczną. Wzbudzili oni zainteresowanie naukowców z powodu stwierdzenia ich odporności na choroby nowotworowe i cukrzycę. Jak się wydaje, tę cechę wywołał chów wsobny, czyli prokreacja osób blisko ze sobą spokrewnionych. Wynika to stąd, iż przedstawicieli tej społeczności jest niewielu i żyją na bardzo ograniczonym terenie.

Być może rozwikłanie zagadki wspomnianej odporności będzie kluczem do opracowania skutecznych leków przeciwko tym chorobom. Na całym świecie żyje tylko 300 osób, które cierpią na syndrom Larona. Naukowcy już odkryli, że ludzie ci pozbawieni są hormonu – Insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 (Insuline-like Growth Factor-1, IGF-1), który stymuluje rozwój komórek i ich podział. Sam IGF-1 jest niegroźny, ale w połączeniu z wysokim poziomem hormonu wzrostu (somatotropiny) prowadzi do rozwoju nowotworów piersi, prostaty czy jelita. U ludzi z zespołem Larona występuje wysoki poziom hormonu wzrostu, ale ich komórki nie generują IGF-1. W efekcie karły dożywają w zdrowiu, bez nowotworów i cukrzycy, średnio 87 lat.

Lekarze doszli do wniosku, że gdyby sztucznie obniżyć poziom IGF-1 u ludzi, to zmniejszyłaby się ilość mutacji naszego DNA, powodujących powstawanie chorób nowotworowych. Firmy farmaceutyczne przyjęły za cel opracowanie leku, który blokowałby nie tylko produkcję IGF-1, ale też somatotropiny. Taki lek chroniłby DNA przed uszkodzeniami i wynikającym z nich rozwojem nowotworów.

Światowy Dzień Krwiodawcy

14 czerwca obchodzimy Światowy Dzień Krwiodawcy, który jest szczególnym czasem, aby wyrazić naszą wdzięczność za wkład Dawców i Honorowych Dawców Krwi w ratowanie życia i zdrowia ludzi. Dają oni więcej niż krew – dzięki nim niektórzy otrzymują możliwość życia. Celem Światowego Dnia Krwiodawcy jest podniesienie świadomości społecznej dotyczącej istoty krwiodawstwa. Jego celebracja ma także zachęcić nas do przyłączenia się do tej zaszczytnej akcji. Wybór daty obchodów tego święta nie był przypadkowy – 14.06.1868 r. urodził się Karl Landsteiner, austriacki lekarz patolog i immunolog, odkrywca grup krwi. Odkrycie to było kamieniem milowym w medycynie i zainicjowało rozwój krwiodawstwa i transfuzjologii, umożliwiło znaczny postęp w ratowaniu ludzkiego życia i zapoczątkowało tworzenie podstaw współczesnej medycyny. Za to odkrycie Karl Landsteiner otrzymał w 1930 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny.

Choroba wieńcowa okazuje się groźniejsza dla kobiet

Jak pokazują statystyki, kobiety przeciętnie żyją dłużej niż mężczyźni, mimo że nie są od nich wcale zdrowsze. Częściej chorują, a jakość ich leczenia jest dużo niższa. Pomimo gorszego rokowania w schorzeniach sercowo-naczyniowych u kobiet, wśród lekarzy nadal pokutuje przekonanie, że choroba naczyniowa, np. choroba wieńcowa serca, nie jest dla nich tak niebezpieczna, jak dla panów. W konsekwencji tego kobiety częściej są niewłaściwe diagnozowane, później docierają  z objawami ostrego zespołu wieńcowego do oddziałów szpitalnych czy pracowni kardiologii inwazyjnej, mają wyższe ryzyko zgonu z powodu chorób sercowo-naczyniowych.

Kobiety zażywają też większe ilości leków, odmiennie na nie reagują, wymagają innych dawek oraz częściej zgłaszają dolegliwości wywołane działaniami niepożądanymi. Może to poniekąd wynikać z niewielkiego udziału kobiet w badaniach klinicznych oceniających nowe leki, gdzie wyniki ekstrapolowane są na całą populację. Z tego powodu od kilku lat światowe organizacje – FDA, WHO i EMA zalecają, by wyniki każdego prowadzonego badania były rozpatrywane z uwzględnieniem płci oraz by w badaniach klinicznych oceniających efekty farmakoterapii udział kobiet i mężczyzn był ilościowo porównywalny.

Krótki rys historyczny prawa aborcyjnego w Polsce

W czasie zaborów w Polsce obowiązywał całkowity zakaz aborcji. Jedynie przerwanie ciąży dokonane dla ratowania życia matki mogło być uznane za legalne, jako działanie w stanie wyższej konieczności.

W wyniku kampanii społecznej u schyłku lat 20-tych, rozporządzeniem z lipca 1932 r. zalegalizowano usuwanie ciąży powstałej wskutek kazirodztwa, gwałtu lub współżycia z nieletnią mającą mniej niż 15 lat oraz z przyczyn medycznych. Było to wtedy jedno z bardziej liberalnych rozwiązań w Europie.

W latach 1943-45, za okupacji niemieckiej, po raz pierwszy i jak dotąd ostatni, kobiety miały pełne prawo do aborcji “na żądanie”. Trzeba wspomnieć, że dotyczyło to wyłącznie polskich kobiet, gdyż Niemkom za to samo groziła kara – do kary śmierci włącznie.

Ustawa z kwietnia 1956 r. dopuszczała usuwanie ciąży do 12 tygodnia, gdy przemawiały za tym wskazania lekarskie, trudne warunki życiowe oraz gdy zachodziło podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku przestępstwa. Od 1959 r. wystar­czyło już tylko ustne zez­nanie o trud­nej sytu­acji życiowej, aby zabieg zas­tał wyko­nany. W praktyce, oznaczało to aborcję „na życzenie”.

W latach 90. względnie łagodne prawodawstwo aborcyjne zaostrzono. Obecnie obowiązują zapisy ustawy z 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. z 1993 r. Nr 17, poz. 78). Zapisano tam, że ciąża może być usunięta wyłącznie przez lekarza, w trzech sytuacjach: gdy jest ona wynikiem czynu zabronionego, stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia matki oraz gdy przesłanki medyczne wskazują na ciężkie i nieodwracalne uszkodzenie płodu. W pierwszym przypadku prawo do aborcji przysługuje do 12 tygodnia ciąży. W dwóch pozostałych obowiązuje aż do momentu osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety. Powyższa ustawa nakłada kary na lekarzy, którzy niele­gal­nie wykonują abor­cje, ale nie przewiduje żadnych sankcji dla kobiet pod­da­ją­cych się temu zabiegowi.

Podjęta w 1996 r. próba poszerzenia dopuszczalności aborcji o przesłankę “przyczyn społecznych” zakończyła się niepowodzeniem. Po roku obowiązywania zliberalizowanego prawa Trybunał Konstytucyjny uznał ją za niekonstytucyjną i uchylił. W cza­sie rocznego obow­iązy­wa­nia tej  now­eliza­cji w Polsce doko­nano jedynie 3047 legal­nych abor­cji.

Wiele organizacji międzynarodowych nawołuje do legalizacji aborcji z powodów ekonomicznych i społecznych. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) stwierdza, że polepszenie losu kobiet to m.in. kwestia zmian prawa dotyczącego aborcji. Raport Human Rights Watch z 2012 roku wskazuje, że Polska ma jedną z najbardziej restrykcyjnych ustaw aborcyjnych na świecie. Pogwałca ona zakaz okrutnego i nieludzkiego traktowania osób oraz narusza prawo do prywatności i życia rodzinnego. Potwierdził to również Europejski Trybunał Praw Człowieka.

Według najnowszego raportu Państwowego Zakładu Higieny różnica między długością życia kobiet i mężczyzn pogłębia się

Jeszcze w latach 50 wynosiła 5 lat, a obecnie jest to już 8 lat. Mężczyźni umierają przed siedemdziesiątym rokiem życia, a kobiety przed osiemdziesiątym, co niechlubnie stawia nas w czołówce Europy.

Lekarzy martwi nie tylko to, że żyjemy krócej niż inne narody, lecz także przyczyny śmierci Polaków. Głównym powodem zgonów, jak w całej Europie, są choroby układu krążenia. Jednak i tu wypadamy niekorzystnie. Poziom umieralności z powodu chorób układu krążenia jest wyższy od średniej w UE o 89% w przypadku mężczyzn i o 58% w przypadku kobiet. Również nie jest dobrze pod względem przeżywalności, w chorobach nowotworowych. Wciąż przodujemy, jeśli chodzi o zgony na raka płuc.

W najbliższych latach nie należy się spodziewać znaczącej poprawy w dziedzinie zdrowia Polaków. Na potrzeby służby zdrowia przeznaczane jest około 7% PKB, podczas gdy średnia unijna wynosi ponad 9%, a niektóre państwa wydają nawet ponad 11%. Bardzo istotny jest także styl życia oraz brak odpowiedniej profilaktyki chorób.

Europejski Dzień Walki z Otyłością powołało do życia, w kwietniu 2009 roku, Narodowe Forum Otyłości (NOF), we współpracy z Belgijskim Stowarzyszeniem Pacjentów Otyłych (BOLD).

Założeniem inicjatywy było zjednoczenie społeczności lekarzy, aptekarzy, farmaceutów, pacjentów i polityków w celu udzielenia wsparcia obywatelom Europy cierpiącym na otyłość lub nadwagę, w podejmowaniu wysiłków na rzecz zmiany stylu życia, poprawienia stanu zdrowia i podniesienia jakości swojego życia.

Przypomnijmy, że w konsekwencji otyłości możemy nabawić się cukrzycy typu II, chorób sercowo – naczyniowych, nadciśnienia tętniczego, a nawet raka jelita grubego. Otyłość jest także przyczyną wielu komplikacji zdrowotnych, wpływających negatywnie na jakość życia człowieka. Dotyczy to m.in. takich schorzeń, jak zapalenie kostnostawowe, zaburzenia oddychania, problemy mięśniowo-szkieletowe, kamica pęcherzyka żółciowego, choroby skóry, niepłodność u kobiet i mężczyzn, powikłania ciążowe.

Marnotrawstwo recept spowodowane nieprzemyślanymi zmianami przepisów

Okręgowa Izba Lekarska w Łodzi przeprowadziła spektakularną akcję zbierania druków recept, które straciły ważność 31 marca br. Lekarze i dyrektorzy placówek przekazali do siedziby OIL około 1500 kg makulatury. To ok. 10 tys. bloczków recept po 100 druków każdy – łącznie prawie milion recept wartych łącznie ok. 50 tys. zł.

Z powodu nagłej zmiany przepisów i krótkiego, bo ledwie 3-miesięcznego okresu przejściowego, dyrektorzy podmiotów leczniczych (szpitali, przychodni) oraz lekarze prowadzący prywatne praktyki zostali narażeni na znaczne straty finansowe. Skalę marnotrawstwa publicznych jak i prywatnych pieniędzy obrazował stos makulatury wyeksponowany w sali konferencyjnej w siedzibie OIL. Recepty zostaną pozbawione cech identyfikacyjnych i poddane utylizacji.

Kontrowersyjna decyzja życiowa celebrytki jako profilaktyka raka sutka

Gwiazda filmowa, Angelina Jolie poinformowała na łamach New York Timesa, że jako nosicielka genu BRCA1 z obawy przed rakiem piersi, którego ryzyko było bardzo wysokie, zdecydowała się na profilaktyczną podwójną mastektomię. Trwające trzy miesiące zabiegi medyczne zakończyły się pod koniec kwietnia. Wykonano u niej podskórne usunięcie gruczołów piersiowych i wszczepiono implanty piersi.

Tę trudną decyzję podjęła po konsultacjach z lekarzami, którzy szacowali prawdopodobieństwo wystąpienia u Jolie nowotworu piersi na 87%, a raka jajnika na 50%. Związane to jest z wadliwym genem, który zdecydowanie zwiększa ryzyko wystąpienia tych chorób. Warto wspomnieć, że matka Angeliny zmarła właśnie z powodu raka jajnika.