Na kongresie w Madrycie przedstawiono wyniki dwóch badań III fazy, oceniających leczenie skojarzone czerniaka z obecnością mutacji BRAF.
Do pierwszego badania włączono 495 dotychczas nieleczonych chorych na nieoperacyjnego, miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego czerniaka z obecnością mutacji BRAF V600. Chorzy byli losowo przydzieleni do grupy otrzymującej wemurafenib w skojarzeniu z kobimetynibem lub placebo, a pierwszorzędowym punktem końcowym badania było przeżycie wolne od progresji choroby.
Mediana w leczeniu skojarzonym osiągnęła 9,9 miesiąca, w porównaniu z 6,2 miesiąca w monoterapii, co odpowiada zmniejszeniu ryzyka progresji choroby o 49%. Odsetek odpowiedzi wyniósł odpowiednio 68% i 45%, przy czym odpowiedzi całkowite odnotowano u 10% i 4% chorych. W trakcie leczenia skojarzonego czerniaka odnotowano zwiększoną liczbę działań niepożądanych 3 stopnia w porównaniu z monoterapią, ale jednocześnie obserwowano zmniejszenie działań niepożądanych ze strony skóry (m.in. nadmiernego rogowacenia) charakterystycznych dla wemurafenibu.
W drugim badaniu zastosowano skojarzenie dabrafenibu z trametynibem u chorych na czerniaka z obecnością mutacji BRAF V600E/K. Ogółem, 704 uprzednio nieleczonych chorych przydzielono losowo do grupy leczonej skojarzeniem dabrafenibu z trametynibem lub wemurafenibem w monoterapii. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było przeżycie całkowite, a drugorzędowe punkty obejmowały m.in. przeżycie wolne od progresji choroby i odsetek odpowiedzi.
W trakcie analizy wykazano przy terapii skojarzonej poprawę przeżycia całkowitego o 31% i zmniejszenie ryzyka progresji czerniaka o 44% w porównaniu z monoterapią, z medianą wynoszącą odpowiednio 11,4 miesiąca i 7,3 miesiąca w obu grupach. Odsetek działań niepożądanych był podobny w obu grupach, choć w trakcie leczenia skojarzonego obserwowano nieco mniej zmian skórnych, w tym znacznie mniej złośliwych nowotworów skóry.
W podsumowaniu obu badań wyrażono nadzieję, że leczenie skojarzone nieoperacyjnego czerniaka stanie się wkrótce standardem postępowania. W dyskusji szczególnie uwypuklono znaczenie zmniejszonego ryzyka występowania indukowanych terapią nowotworów skóry.