Category

Z badań przeprowadzonych na Hawajach wynika, że mężczyźni o niskim wzroście częściej dożywają sędziwego wieku.

Naukowcy z Kuakini Medical Center w Honolulu wykazali w testach genetycznych, że mężczyźni o niskim wzroście częściej posiadają wariant genu FOXO3, który sprzyja długowieczności. Ponadto, byli oni mniej narażeni na choroby nowotworowe i mieli niższy poziom insuliny we krwi. Te badania po raz pierwszy wskazują na związek genu FOXO3 ze wzrostem człowieka.

Szeroko zakrojony projekt rozpoczął się w 1965 roku i objęto nim ponad 8 tys. mężczyzn, urodzonych w latach 1900 – 1919, posiadających obywatelstwo amerykańskie, ale japońskie pochodzenie. Przez lata regularnie monitorowano stan zdrowia i styl życia uczestników. Spośród badanych, około 1200 mężczyzn żyło ponad 90 lat, a około 250 nadal żyje. Najdłużej żyli mężczyźni, których wzrost nie przekraczał 158 cm. Zaobserwowano przy tym, że proporcjonalnie do ilości dodatkowych centymetrów skracała się długość życia.

Naukowcy z Finlandii i Estonii opracowali proste badanie, które pozwala przewidzieć prawdopodobieństwo zgonu w ciągu najbliższych 5 lat

Polega ono na oznaczeniu stężenia we krwi  tylko 4 biomarkerów. Osoby, u których poziom wszystkich czterech przekracza normę są pięciokrotnie bardziej narażone na śmierć w ciągu 5 lat.

Opracowując test, specjaliści przebadali próbki krwi od 17 tys. pozornie zdrowych ludzi pod kątem stu różnych substancji. Badania powtarzano regularnie przez 5 lat. W okresie obserwacji zmarło 684 uczestników. Naukowcy stwierdzili, że wszyscy zmarli mieli podobny poziom albumin, kwaśnej glikoproteiny alfa-1 (AAG) i cytrynianów. Za czwarty marker przyjęto wielkość cząsteczek lipoproteiny bardzo małej gęstości (VLDL), która powiązana jest z funkcjami wątroby, nerek, stanami zapalnymi i stanem naczyń krwionośnych. Ciekawe jest, że poszczególne biomarkery związane są z podatnością na zupełnie różne schorzenia, w tym choroby serca i nowotwory. Być może, w niedalekiej przyszłości metoda ta pozwoli na zidentyfikowanie osób, które pozornie wydają się zdrowe, ale skryte procesy chorobowe już się u nich rozpoczęły. Wczesne postawienie trafnej diagnozy daje im szansę na wdrożenie skutecznego leczenia.

Aż 61% dorosłych Polaków ma zbyt wysoki poziom cholesterolu, ale dwie trzecie o tym nie wie

Jest to, obok nadciśnienia tętniczego i palenia papierosów, główny czynnik ryzyka chorób naczyniowych, zawałów serca i udarów mózgu. Na rozwój chorób układu sercowo-naczyniowego ma również wpływ nadmierne stężenie trójglicerydów, na które cierpi od 15 do 40% Polaków. Z badań wynika, że zaledwie 7% mężczyzn i 8% kobiet z hipercholesterolemią (czyli zbyt wysokim poziomem cholesterolu) jest dobrze leczonych. Warto wiedzieć, że obecnie mężczyźni w naszym kraju żyją o ponad 4 lata krócej niż przeciętny mężczyzna w UE, a w przypadku kobiet różnica to wynosi ok. 2 lat.

Jak postulują lekarze, jednym z elementów profilaktyki schorzeń sercowo-naczyniowych jest zapobieganie hipercholesterolemii w ogólnej populacji poprzez upowszechnianie zdrowego modelu odżywiania (ograniczanie spożycia tłuszczów nasyconych i tłuszczów trans) oraz rozwiązania ekonomiczne i prawne (większe opodatkowanie żywności bogatej w niezdrowe tłuszcze), a także poprzez skuteczne leczenie stwierdzonych u pacjentów zaburzeń lipidowych.

Hybrydowa rewaskularyzacja mięśnia sercowego polega na równoczesnym wykonaniu zabiegu przezskórnego stentowania naczyń wieńcowych oraz zespolenia tętnicy piersiowej wewnętrznej z gałęzią zstępującą przednią

Jeśli wyczerpały się możliwości farmakoterapii, a badania pokazują wielonaczyniową chorobę wieńcową, konieczne staje się leczenie inwazyjne. Można to obecnie wykonać z niewielkiego cięcia w przestrzeni międzyżebrowej, przez które pobiera się tętnicę piersiową wewnętrzną i wszczepia obwodowo do chorego naczynia. Samo zespolenie odbywa się metodą wideotorakoskopową, bez otwierania klatki piersiowej. Jednocześnie kardiolodzy inwazyjni wykonują przezskórną plastykę pozostałych naczyń. Należy zaznaczyć, że ten sposób leczenia choroby wieńcowej jest możliwy dzięki zastosowaniu nowej generacji leków przeciwpłytkowych, które są obecnie wprowadzane do praktyki klinicznej.

Zabiegi takie zostały niedawno przeprowadzone w szpitalu sercowo-naczyniowym Polsko – Amerykańskich Klinik Serca w Bielsku-Białej. Pacjentami byli: 37-letnia kobieta z wieloletnią cukrzycą oraz mężczyzna i kobieta w wieku powyżej 70 lat, dla których klasyczna operacja była zbyt ryzykowna. Operacje przebiegły bez powikłań i pacjenci czują się dobrze. Dzięki tej metodzie nie wymagali oni oddzielnych interwencji, a więc wielokrotnych hospitalizacji i szybciej mogą wrócić do normalnej aktywności życiowej.

Na konferencji Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) przedstawiono wyniki badania PURE, pokazujące, iż mieszkańcy bogatych krajów są bardziej narażeni na choroby serca niż ludzie z biednych regionów świata

Zakończyło się wspomniane badanie o nazwie Prospective Urban Rural Epidemiology (PURE). Objęto nim 155 tys. osób zamieszkujących 628 aglomeracji miejskich w 17 krajach na pięciu kontynentach. Porównano mieszkańców m.in. USA, Kanady, Arabii Saudyjskiej, jak i Indii, Pakistanu oraz Zimbabwe.

Obserwacje potwierdziły, że wraz ze wzrostem dochodów zwiększa się zachorowalność na choroby układu sercowo-naczyniowego, szczególnie na chorobę wieńcową serca i udar mózgu. Co charakterystyczne, nie przekłada się to na większą śmiertelność z powodu tych chorób. Kraje zamożne mają zwykle wyższy poziom opieki kardiologicznej, dzięki czemu choroby można lepiej kontrolować i wydłużyć pacjentom życie. W biednych regionach choroby te są zazwyczaj wykrywane dopiero w stanie zaawansowanym, chorzy zgłaszają się z poważnymi objawami, a leczenie jest wtedy już mniej efektywne.

Gdyby udało się ustalić jakie elementy opieki medycznej mają największy wpływ na obniżenie śmiertelności z powodu chorób serca, udałoby się je wykorzystać w krajach mniej zamożnych i ograniczyć liczbę zgonów.

Choroba wieńcowa nadal pozostaje najważniejszą przyczyną zgonów w Europie

Naukowcy z British Heart Foundation Health Promotion Research Group przy Universytecie Oxford (W. Brytania) przeanalizowali zgony z powodu choroby wieńcowej w latach 1980 a 2009 na starym kontynencie. Dane dotyczyły kobiet i mężczyzn z czterech przedziałach wiekowych: przed 45 rokiem życia, pomiędzy 45 a 54, 55 a 64 oraz w wieku 65 i więcej lat.

W większości krajów odnotowano stopniowy spadek liczby zgonów w powodu choroby niedokrwiennej serca – tak kobiet, jak i mężczyzn w każdym wieku, mimo coraz częstszego występowania czynników ryzyka miażdżycy, takich jak cukrzyca i otyłość. Największy spadek odnotowano w Danii, Holandii, na Malcie, w Szwecji i w Wielkiej Brytanii. Od początku lat osiemdziesiątych XX wieku liczba zgonów z powodu choroby wieńcowej w niemal wszystkich krajach Europy spadła o ponad 50%.

Z gram-dodatnich bakterii Steptomyces, pobranych z osadów Pacyfiku u wybrzeży Kalifornii uzyskano naturalny antybiotyk, który nie przypomina żadnego z dotychczas znanych.

Nazwano go antracymycyną. Wstępne testy związku dowiodły jego skuteczności w zwalczaniu wąglika, jednej z najgroźniejszych bakterii, stosowanej również jako broń biologiczna oraz wykazały dużą aktywność wobec metycylinyopornego gronkowca złocistego. Dokładne poznanie budowy chemicznej nowego związku może przyspieszyć opracowanie nowej klasy antybiotyków.

W ostatnimi czasy nie udało się odkryć i wprowadzić na rynek zbyt wielu nowych antybiotyków, a antybiotykooporność stała się poważnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego. Od kilkunastu lat pojawiają się bakterie oporne na wiele antybiotyków, a praktycznie na wszystkie. Gdyby taka sytuacja trwała nadal i antybiotyki całkowicie straciły skuteczność, choroby bakteryjne szerzyłyby się bez możliwości leczenia i prowadziły do zgonów, jak w czasach przed wynalezieniem penicyliny.

Kwasy omega-3 chronią przed rakiem skóry

Dowiedziono już, że wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, znajdujące się głównie w rybach, przede wszystkim tłustych, działają korzystnie na zdrowie, włączając w to profilaktykę chorób układu sercowo-naczyniowego. Najnowsze badanie naukowców z Wielkiej Brytanii z Queen Mary, University of London opublikowane w „Carcinogenesis” wykazuje, że kwasy tłuszczowe omega-3 chronią ponadto przed rakiem skóry i jamy ustnej, a być może również przewodu pokarmowego.

Do takich wniosków doszli hodując laboratoryjnie komórki raka jamy ustnej i komórki nowotworów skóry, komórki przedrakowe, a także zdrowe komórki skóry i jamy ustnej. W swoich obserwacjach skupili się przede wszystkim na komórkach raka płaskonabłonkowego. Jest on jednym z podstawowych nowotworów skóry, ale występuje też w układzie pokarmowym, płucach i innych częściach ciała.

Eksperymenty wykazały, że dodanie kwasów tłuszczowych omega-3 do wymienionych hodowli skutkuje śmiercią komórek nowotworowych i przednowotworowych. Zdrowe komórki pozostają nienaruszone. Ponieważ dawki potrzebne do zabicia komórek rakowych nie powodują śmierci komórek niezmienionych chorobowo, naukowcy sugerują, że kwasy omega-3 mogą być używane jako narzędzie prewencji i terapii nowotworów skóry i jamy ustnej.

Nie ma zbyt wielu szeroko zakrojonych badań naukowych oceniających skuteczność osocza bogatopłytkowego (PRP) w chorobie zwyrodnieniowej stawów. Stąd każde doniesienie zasługuje na uwagę.

W „Clinical Journal of Sport Medicine” pojawił się opis badania, traktowanego jako pilotażowe. Eksperymentowi medycznemu poddano 22 ochotników z rozpoznaniem wczesnej postaci choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, potwierdzonej badaniem  metodą rezonansu magnetycznego (MR). Kryteriami włączenia do grupy badanej był wiek pacjenta 30-70 lat, 0-2 stopień zwyrodnienia stawu według skali Kellgrena, ból stawu kolanowego. Osocze bogatopłytkowe (PRP, platelet-rich plasma) w ilości 6 ml, uzyskane z 20 ml pełnej krwi żylnej było podane jednorazowo w postaci iniekcji dostawowej.

Oceny skuteczności leczenia osoczem dokonano po 1, 3, 6 i 12 miesiącach. Po 6 i 12 miesiącach uzyskano istotną poprawę w zakresie odczuwanego bólu, sztywności oraz wskaźnika aktywności dnia codziennego. W badaniu MR nie stwierdzono nasilenia zmian zwyrodnieniowych przez rok trwania obserwacji u około 73% badanych. U jednej osoby odnotowano poprawę w obrazie MR stawu kolanowego.

Badania epidemiologiczne nieraz wykazywały, że istnieje związek między spożywaniem czerwonego mięsa, a wyższym ryzykiem cukrzycy typu 2.

W „JAMA Internal Medicine” opublikowano badanie obserwacyjne naukowców z Uniwersytetu Harvarda w Bostonie oraz z Narodowego Uniwersytetu Singapurskiego, którzy postanowili jeszcze raz to sprawdzić. Przeanalizowali oni dane z trzech badań amerykańskich, obejmujących łącznie prawie 123 tys. kobiet. Pytano je o spożycie czerwonego mięsa oraz inne składniki diety.

Podczas analizy uwzględniono inne czynniki, mogące mieć wpływ na rozwój choroby, jak wiek, obecność cukrzycy w rodzinie, rasa, stan cywilny, palenie tytoniu oraz elementy stylu życia – aktywność fizyczną, picie alkoholu, kaloryczność oraz jakość diety. Okazało się, że zwiększenie spożycia czerwonego mięsa miało związek z wyższym ryzykiem zachorowania na cukrzycę typu 2. Związek ten był wyraźniejszy w przypadku mięsa przetworzonego.

W następnym etapie naukowcy zaczęli się zastanawiać nad przyczynami tej zależności. Zjadanie większych ilości czerwonego mięsa wiązało się z tyciem, ale to tylko częściowo uzasadnia wzrost ryzyka cukrzycy. Do jej rozwoju mogą się przyczyniać: sód zawarty w soli oraz azotany obecne głównie w przetworzonym mięsie. Innym czynnikiem wpływającym na ryzyko cukrzycy może być żelazo, występujące w czerwonym mięsie w postaci hemowej, która dobrze się wchłania. Jego nadmiar w organizmie może hamować pobieranie glukozy z krwi do komórek i przyczyniać się do rozwoju oporności tkanek na insulinę. Może też wywoływać tzw. stres oksydacyjny, który uszkadza komórki beta trzustki, wytwarzające insulinę. Może to również być wina tłuszczów nasyconych obecnych w czerwonym mięsie. Przyczyniają się one do stanów zapalnych w organizmie, które zwiększają ryzyko rozwoju chorób układu krążenia i cukrzycy.