Słownik popularnych terminów medycznych

Tworząc ten dział pragniemy przybliżyć Państwu popularne terminy bezpośrednio związane z profilami naszej działalności. Oczywiście, zawarte w nim objaśnienia nie zastąpią konsultacji lekarskiej, porady kosmetologa, ani nie oddadzą pełni wiedzy medycznej, jednak mamy nadzieję, że pozwolą na wgląd w interesujące Was tematy. Będziemy się starali systematycznie uzupełniać nasz Słownik o kolejne pojęcia, a Państwu będziemy wdzięczni za wszelkie sugestie i propozycje haseł.

• Anoderma

  Rodzaj skóry wyścielającej końcowy odcinek kanału odbytu (pas skórny, kanał anatomiczny) obwodowo od kresy grzebieniowej (linii zębatej), stopniowo przechodzącej w brzeg odbytu, a dalej w normalną skórę pośladków. Jest ona pokryta nierogowaciejącym nabłonkiem wielowarstwowym płaskim i pozbawiona przydatków skórnych. Brzeg odbytu jest to pas skóry średnicy ok. 5 cm, rozciągający się wokół odbytu. Posiada odmienną budowę – pokryty jest rogowaciejącym nabłonkiem wielowarstwowym płaskim zawierającym barwnik, mieszki włosowe oraz gruczoły potowe i łojowe, zwane gruczołami okołoodbytowymi, które wydzielają specjalną wydzielinę, różniącą się od wydzieliny zwykłych gruczołów skóry. Anoderma posiada bogate unerwienie czuciowe i bólowe, dlatego też chorobom rozwijającym się w jej obrębie zwykle towarzyszy silny ból. Najczęstszymi schorzeniami, stwierdzanymi w tej okolicy są kłykciny kończyste, szczelina i rak.

• Antykoagulanty; informacja dla pacjentów

  W warunkach zdrowia aktywność białek grupy protrombiny, czyli krzepliwych czynników krwi, wynosi od 75 do 110% (1.5 – 0.9 INR). W razie choroby zakrzepowej, zatorowości płucnej, migotania przedsionków, po wszczepieniu sztucznej zastawki serca, sztucznej protezy naczyniowej itp. ilość taka jest zbyt duża i sprzyja powstawaniu zakrzepów i zatorów. Leki Acenocumarol i Warfaryna hamują powstawanie czynników krzepnięcia w wątrobie i tym samym powodują obniżenie aktywności protrombiny. Obniżenie krzepliwości (aktywności protrombiny) do tzw. zakresu szerokości terapeutycznej, czyli do wartości wskaźnika od 30 do 50% (4.5 – 2.4 INR), jest postępowaniem, które wybitnie zmniejsza ryzyko powstania zakrzepów oraz ułatwia cofanie się już istniejących.

  Najkorzystniejsze jest obniżenie aktywności protrombiny nieco poniżej 50% (2.4 INR).

  Zbytnie obniżenie krzepliwości krwi jest niebezpieczne i grozi powikłaniami krwotocznymi (krwawieniem z nosa, krwawieniem z dziąseł, krwiomoczem ewentualnie powstaniem podskórnych lub dostawowych wylewów krwi).

  Leczenie przeciwzakrzepowe wymaga zatem pełnej współpracy chorego z lekarzem. Zarówno ścisłe dawkowanie leku jak i terminowe zgłaszanie się do kontroli analitycznej krwi co 1 – 4 tygodnie musi być bezwarunkowo przestrzegane dla bezpiecznego prowadzenia tego leczenia.

  Antykoagulanty należy zażywać raz dziennie po śniadaniu w dawce ustalonej przez lekarza w oparciu o wynik analizy krwi. Do badania krwi należy zgłaszać się w wyznaczonym dniu rano. Badany nie musi pozostawać na czczo.

  Każdy chory zażywający Acenocumarol lub Warfarynę winien nadto :
  

  • Zawsze nosić przy sobie kartę leczenia przeciwzakrzepowego i okazywać ją przy każdym badaniu lekarskim.
  • Pamiętać, że stosowanie innych leków musi być bezwzględnie uzgodnione albo z lekarzem prowadzącym leczenie przeciwzakrzepowe, albo należy okazać kartę lekarzowi udzielającemu porady. Uzgodnienie takie jest konieczne gdyż część lekarstw jak np. salicylaty (Aspiryna, Calcipiryna, Asprocol), Butapirazol, Chinidyna, leki przeciwgruźlicze (PAS, Etionamid), doustne leki przeciwcukrzycowe (Diabetol), sulfonamidy (Biseptol), leki przeciwmiażdżycowe, pewne antybiotyki (Oxyterracyna) i inne wykazują działanie obniżające krzepliwość krwi. Jeśli zatem nałoży się przeciwkrzepliwe działanie stosowanego antykoagulantu na przeciwkrzepliwe działanie innych leków, powstaje groźba niebezpiecznych powikłań krwotocznych (w wyniku obniżenia krzepliwości poniżej wartości wskaźnika 30% (4.5 INR)). Z drugiej strony witaminy, barbiturany (Luminal), leki zobojętniające kwas żołądkowy obniżają działanie przeciwkrzepliwe antykoagulantów, co może niwelować efekt ich działania i prowadzić do powikłań zakrzepowo – zatorowych.
  • W okresie zażywania Acenocumarolu lub Warfaryny należy ograniczyć liczbę zastrzyków domięśniowych do bezwzględnie koniecznych. W razie potrzeby usunięcia zęba, ewentualnie innego zabiegu, należy wcześniej porozumieć się z lekarzem celem odpowiedniego zmniejszenia dawkowania leku, tak by w dniu ekstrakcji (zabiegu) aktywność protrombiny była wyższa niż 75% (1.5 INR).
  • W okresie miesiączki ustaloną dawkę należy zmniejszyć o połowę, a po ukończonym krwawieniu miesięcznym powrócić do pierwotnego dawkowania.
  • W razie zaistnienia powikłań krwotocznych należy natychmiast zgłosić się do lekarza.
  • W przypadku stwierdzenia wskaźnika protrombiny znacznie różniącego się od dotychczasowych, przy prawidłowo prowadzonym leczeniu, należy bezzwłocznie powtórzyć jego oznaczenie celem wykluczenia błędu laboratoryjnego.

• Atopia

  Genetycznie uwarunkowana predyspozycja do reakcji alergicznej w kontakcie z pospolitymi, nieszkodliwymi dla zdrowych osób, alergenami. W jej wyniku nawet niewielka ekspozycja na czynnik uczulający wywołuje nieproporcjonalnie dużą odpowiedź immunologiczną – wytwarzanie przeciwciał i związane z tym choroby: atopowe zapalenie skóry, pokrzywkę, katar sienny, astmę oskrzelową, zapalenie spojówek.

• Biała kosmetyka

  Jest to ogół czynności, które kojarzą się z amatorską domową oraz profesjonalną gabinetową dbałością o urodę czyli wszystkie nieinwazyjne zabiegi pielęgnacyjne, z wyłączeniem makijażu. Zatem osobą wykonująca czynności poprawiające stan i urodę skóry jest w domu sama osoba zainteresowana, a w gabinecie kosmetycznym – wykwalifikowana kosmetyczka. W ramach białej kosmetyki mamy do dyspozycji z jednej strony naturalne produkty bądź kosmeceutyki zawierające różne składniki aktywne, a z drugiej – techniki manualne.

• Blizna

  Blizna powstaje w procesie gojenia, gdy tkanka łączna zastępuje tkankę uszkodzoną przez uraz lub chorobę. Wytworzenie blizny jest efektem normalnego procesu gojenia się rany, w którym uszkodzona skóra właściwa zostaje zastąpiona nową, dobrze unaczynioną tkanką. Typ blizny zależy od różnych czynników, a wiele blizn powstaje prawidłowo bez żadnej interwencji medycznej. Istnieją jednak blizny nieprawidłowe – twarde, czerwone, zgrubiałe, znacznie wykraczające poza obszar pierwotnego kształtu i rozmiaru rany. Stanowią nie tylko problem estetyczny, ale i zdrowotny, mogą powodować przykurcze, ból i uciążliwe swędzenie. Każda blizna może nie być akceptowana przez pacjenta, a zwłaszcza blizna przerosła, widoczne na twarzy drobne, ale liczne blizny potrądzikowe, po ospie…

  Rozróżniamy: blizny prawidłowe – powstają w miejscu zranienia i nie rozrastają się poza nim, są cienkie, niewiele jaśniejsze od skóry otaczającej, mało widoczne; blizny przerosłe – lekko wypukłe nad powierzchnię skóry, grubsze i twardsze; bliznowce (keloidy) – bardzo przerośnięte poza obszar zranienia, grube, czerwone, wywołujące często ból i świąd.

  Pozbywanie się blizn jest trudnym wyzwaniem dla lekarza czy kosmetologa, a efekty często nie spełniają oczekiwań pacjenta. Istnieje kilka sposobów na radzenie sobie z problemem niechcianych blizn: leczenie chirurgiczne – wycięcie zmiany i ponowne plastyczne zszycie rany, usuwanie laserem CO₂, naświetlanie laserem biostymulacyjnym, laserem frakcyjnym Pixel, ostrzykiwanie sterydami, 5-fluorouracylem, różne żele, maści, plastry, peelingi mechaniczne i chemiczne.

• BMI

  Powszechnie znany skrót od słów w języku angielskim – Body Mass Index, co tłumaczymy na polski jako wskaźnik masy ciała. BMI (inaczej wskaźnik Queteleta II) charakteryzuje relację pomiędzy masą ciała a wzrostem dorosłego człowieka. Obliczamy go poprzez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez kwadrat wysokości podanej w metrach. Jest orientacyjnym wskaźnikiem zaburzeń prawidłowej wagi i ryzyka chorób związanych z otyłością.

• Botoks

  Botoks, botox, jad kiełbasiany, toksyna botulinowa, botulinotoksyna, botulina, BTX – to synonimy związku, który wytwarzają beztlenowe bakterie Clostridium botulinum. Jest to jedna z najsilniejszych toksyn, powodująca niebezpieczne dla zdrowia i życia zatrucia pokarmowe oraz mająca negatywny wpływ na nasz układ neurologiczny. W medycynie estetycznej wykorzystywana jest od lat 90-tych ubiegłego wieku, oczywiście w dawkach wieleset razy mniejszych od tych zagrażających życiu.

  Toksyna botulinowa trwale blokuje zakończenia nerwowe i sprawia, że włókna mięśniowe nie mogąc odbierać impulsów nerwowych napływających z mózgu ulegają porażeniu. W efekcie mięśnie mimiczne nie pracują, a zmarszczki w 80% maleją i ulegają wygładzeniu. Efekt jest jednak tymczasowy i ostrzykiwanie należy powtarzać co pół roku. Toksyna botulinowa hamuje również wytwarzanie potu w gruczołach potowych, stąd wynika jej inne zastosowanie – leczenie nadpotliwości.

  Iniekcje botoksu są szybkim sposobem usuwania zmarszczek mimicznych z górnej części twarzy (kurze łapki, zmarszczki palacza, lwia bruzda). Zabiegi z użyciem botuliny polegają na wstrzyknięciu preparatu w kilka precyzyjnie wybranych miejsc na twarzy, w okolice mięśni odpowiedzialnych za powstawanie zmarszczek. Aby zwiększyć efektywność działania, wielu lekarzy proponuje wcześniej rewitalizację skóry, zwłaszcza u osób z dużą jej wiotkością.

  Czytaj więcej.

• Cellulit

  Cellulit, a właściwie lipodystrofia, często zwany jest niepoprawnie celulitem lub cellulitisem (oznaczającym zapalenie tkanki łącznej, wymagające antybiotykoterapii i nierzadko interwencji chirurgicznej) jest defektem kosmetycznym, który uprzykrza życie wielu kobietom. Cellulit to tkanka tłuszczowa nieprawidłowo rozmieszczona pod powierzchnią skóry, która uwidacznia się na powierzchni ciała w postaci nierówności, wzgórków i wgłębień. Zajęta cellulitem okolica jest pofałdowana, mało sprężysta, a skóra wyglądem przypomina owoc pomarańczy – stąd potoczna nazwa tej dolegliwości. Najczęściej dotkniętymi miejscami są uda, zwłaszcza ich tylna część, pośladki, brzuch oraz ramiona. Wbrew powszechnym opiniom, choroba nie dotyczy wyłącznie osób z nadwagą. Cellulit to przypadłość niemal wyłącznie kobieca, gdyż związana jest z produkowanymi przez ich organizmy estrogenami oraz większą w stosunku do mężczyzn ilością tkanki tłuszczowej, która ma tendencję do formowania nierównych grudek. Spośród sposobów likwidowania pomarańczowej skórki szczególnie polecamy masaż mikropęcherzykowy, wykonywany urządzeniem Icoone. To wysoce skuteczna metoda, pozwalająca cieszyć się gładką, jędrną skórą ud i pośladków.

• Defekacja

  Defekacja (wypróżnienie) – złożony proces, który rozpoczyna bodziec w postaci rozciągnięcia ścian odbytnicy przez nagromadzone masy kałowe, a kończy zamknięcie kanału odbytu po oddaniu stolca. W kontrolę defekacji jest zaangażowany mózg, rdzeń kręgowy oraz ośrodki nerwowe w jelicie grubym. Zdrowy człowiek powinien wypróżniać się nie rzadziej niż raz na dwa dni i nie częściej niż dwa razy dziennie. W związku z tym wyróżniamy zaburzenia oddawania stolca, takie jak zaparcie (zatwardzenie, obstrukcja) i biegunka (rozwolnienie).

• Dermokosmetyki / kosmeceutyki

  Kosmetyki dermatologiczne, przeznaczone do pielęgnacji skóry zdrowej, ale również stosowane jako wspomaganie leczenia różnych jej schorzeń (atopowe zapalenie skóry, trądzik młodzieńczy, trądzik różowaty). Preparaty te umożliwiają przeprowadzenie kuracji leczniczych, ale również odmładzających i upiększających. Dermatokosmetyki, które są wynikiem ścisłej współpracy dermatologów, chemików i kosmetologów, zawierają składniki o, potwierdzonych w wielu badaniach dermatologicznych i laboratoryjnych, działaniach łagodzących, stymulujących i leczniczych. Tworzone są, podobnie jak leki, jako środki precyzyjnie dopasowane do rozwiązania konkretnego problemu. Często oparte są na wodach termalnych, z odpowiednio spreparowanym podłożem i małą ilością konserwantów. Preparaty tego typu testuje się pod nadzorem medycznym, bada ‘in vitro’ i ‘in vivo’, ale nigdy na zwierzętach.

  Dzięki wieloletnim doświadczeniom udało się w dermatokosmetykach zastosować substancje aktywne zamknięte w mikrocząsteczkach (nanosomach). Pozwala to na głębszą penetrację kosmetyku w skórę i dopiero tam, czyli w pożądanym miejscu działania, uwolnienie składników czynnych. Kosmeceutyki mają zapobiegać procesom starzenia się skóry, stymulując endogenne funkcje przemiany materii. Mają potencjał przywracania skórze naturalnej zdolności nawilżania się. Są zalecanymi preparatami, przygotowującymi skórę do zabiegów z zakresu medycyny estetycznej i doskonale pielęgnują ją w dalszym postępowaniu.

• Disulfiram

  Disulfiram (preparaty: Disulfiram, Anticol, Antabus, Esperal) jest środkiem ułatwiającym zerwanie z nałogiem, jakim jest choroba alkoholowa poprzez uniemożliwienie picia alkoholu. Podczas leczenia odwykowego stosuje się go doustnie lub w postaci tabletek wszczepianych pod skórę lub w jeden z dużych mięśni. Równolegle z leczeniem farmakologicznym powinna być prowadzona fachowa psychoterapia. W dawkach leczniczych jest związkiem nietoksycznym, aczkolwiek niekiedy występują objawy niepożądane, np. osłabienie, metaliczny smak w ustach, impotencja.

  Istota działania Disulfiramu polega na właściwości hamowania procesu enzymatycznego, odpowiedzialnego za rozkład alkoholu etylowego i gromadzeniu się jego metabolitów w ustroju. Działanie implantu utrzymuje się maksymalnie do roku czasu.

  Po wypiciu napoju zawierającego alkohol pojawia się zaczerwienienie skóry, uczucie strachu, duszność, występują nudności, wymioty, osłabienie, silne bóle głowy, bóle w klatce piersiowej, omdlenia. Obawa przed wystąpieniem tych nieprzyjemnych doznań powstrzymuje osobę uzależnioną od spożywania alkoholu. Określane jest to jako terapia awersyjna. Wymienione objawy powoli cofają się i po kilkugodzinnym śnie chory wraca do stanu normalnego. Spożycie alkoholu może być także przyczyną zaburzeń rytmu i zawału serca, drgawek, niewydolności krążenia, w skrajnych przypadkach może nawet spowodować ciężkie zatrucie, kończące się śmiercią.

  Interakcje lekowe Disulfiramu: nasila toksyczne działanie alkoholu (Uwaga: część syropów jest sporządzana na bazie alkoholu), potęguje działanie środków przeciwzakrzepowych, w połączeniu z Metronidazolem może wywołać ostre psychozy.

  Disulfiram jest przeciwwskazany u osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, niewydolnością wątroby, niedoczynnością tarczycy, padaczką, a także u osób z myślami samobójczymi. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów leczonych lekami przeciwnadciśnieniowymi. Nie należy go stosować ani wszczepiać wcześniej niż 24 godziny po ostatnim spożyciu alkoholu.

• Elektrochirurgia

  Elektrochirurgia jest jedną ze starszych technologii wykorzystywanych we współczesnej chirurgii. Polega na cięciu (elektrotomii) i koagulacji (elektrokoagulacji) tkanek diatermią z użyciem prądu elektrycznego. Do tego celu wykorzystujemy aparaty elektrochirurgiczne o mocach 40-300W. Używamy jej do usuwania i niszczenia tkanek z możliwością jednoczesnego przyżegania naczyń krwionośnych. Niewątpliwymi zaletami elektrochirurgii są niski koszt przeprowadzenia zabiegu oraz oszczędność czasu. Wady to mała precyzja zabiegu i większe uszkodzenie okolicznych tkanek niż w przypadku nowszych metod (laser).

• Genodieta

  Jedno z najnowszych osiągnięć nauki – genodieta, to narzędzie pozwalające nam stworzyć dla pacjenta spersonalizowany plan żywieniowy na podstawie różnorodnych informacji zapisanych w jego kodzie genetycznym. Ocena profilu genetycznego pozwala precyzyjnie określić zapotrzebowanie organizmu na konkretne substancje – białka, witaminy i tłuszcze. Możliwe jest też określenie nietolerancji pokarmowych i podatności na poszczególne choroby. Do indywidualnego zestawu genów dopasowywana jest odpowiednia dieta – ilość i jakość składników w przyjmowanym pożywieniu i napojach. Testy DNA służące ustaleniu genodiety są proste, nieinwazyjne i bezbolesne. Skuteczność diet opartych na profilu genetycznym została potwierdzona dzięki licznym badaniom przez specjalistów z wielu krajów.

• Glukonolakton

  Jest naturalnym antyoksydantem, zwalczającym wolne rodniki, który zapobiega starzeniu się skóry. Ma właściwości obronne i ochronne przed skutkami działania promieni UV. Ma istotne znaczenie w procesach odnowy komórkowej, zwiększa funkcje ochronne warstwy rogowej. Poprzez nawodnienie poprawia fakturę skóry, ujędrnia ją, wygładza drobne zmarszczki, zmniejsza jej wrażliwość na działanie czynników drażniących ostatecznie hamując procesy starzenia.

• Kłębki żylne odbytnicy

  To fizjologiczna struktura anatomiczna odbytnicy. Kłębki mają postać bańkowatych wypukleń żylnych i są elementem poduszkowatych, żylnych splotów naczyniowych wypełnionych krwią o dużym stopniu utlenowania. Dlatego też w przypadkach krwawienia z tych splotów krew ma kolor żywoczerwony. Wyróżnia się sploty odbytnicze wewnętrzne i zewnętrzne. Granicą między nimi jest tzw. kresa grzebieniasta (linia grzebieniowa, zębata), gdzie silnie unerwiona anoderma przechodzi w niewrażliwą błonę śluzową. Ich funkcją jest budowa struktur uszczelniających odbyt, co ułatwia kontrolę nad oddawaniem gazów i stolca.

  W warunkach chorobowych, kiedy dochodzi do ich nadmiernego wypełnienia, czyli przekrwienia, prawidłowe kłębki powiększają się, łączą z sobą i ulegają przerostowi. Wtedy określa się je mianem guzków krwawniczych (hemoroidów, krwawnic). Zależnie od tego, który splot żylny jest przekrwiony, wyróżnia się hemoroidy wewnętrzne, niewidoczne w początkowej fazie choroby i zewnętrzne, widoczne w skórze w pobliżu odbytu.

• Kolagen

  Jest to główne białko tkanki łącznej. Cząsteczki kolagenu łączą się w łańcuchy, tworzące spiralne elementy, będące budulcem włókien kolagenowych. Taka struktura daje im bardzo wysoką odporność na rozciąganie. Znamy kilkanaście typów kolagenu. Jest on m.in. tworzywem ścięgien, występuje w kościach i chrząstkach, naczyniach krwionośnych, bliznach oraz skórze, gdzie jest odpowiedzialny za jej elastyczność. W  syntezie kolagenu istotną rolę odgrywa witamina C. Związany z wiekiem, fizjologiczny ubytek kolagenu ze skóry powoduje powstawanie zmarszczek oraz jej wiotczenie.

• Krwawienie i krwotok

  Są to pokrewne pojęcia, a różnica polega jedynie na ilości krwi traconej w jednostce czasu, choć nie ma tu ściśle określonych kryteriów. O krwawieniu mówimy wówczas, gdy mamy do czynienia z powolnym wydostawaniem się krwi poza obręb uszkodzonych naczyń krwionośnych, co zwykle nie zagraża życiu pacjenta. Z kolei krwotok, to silne krwawienie – gwałtowna utrata krwi z organizmu, która może być przyczyną wstrząsu lub śmierci.

  Rozróżniamy krwawienie wewnętrzne, czyli wypływ krwi do jam ciała, narządów lub tkanek (np. pęknięcie tętniaka aorty, krwotok mózgowy, pęknięcie śledziony), krwawienie zewnętrzne bezpośrednie, czyli wypływ krwi na zewnętrz ciała (np. zranienie, otarcie) oraz pośrednie (np. do przewodu pokarmowego, dróg oddechowych).

• Kwas hialuronowy

  Kwas hialuronowy jest polisacharydem, występującym powszechnie w organizmach żywych, w tym u człowieka. Wykazuje duże powinowactwo do wody, którą potrafi wiązać w stosunku 1/250. Spotykamy go w dużej ilości w skórze w przestrzeni międzykomórkowej, w mazi stawowej, filmie łzowym. Z wiekiem ilość kwasu hialuronowego w tkankach spada, w związku z czym obniża się też potencjał wiązania wody. Proces ten rozpoczyna się po 25 roku życia i już po czterdziestce posiadamy tylko połowę z tego, co w wieku lat dwudziestu. Objawia się to zmniejszeniem sprężystości skóry, zmarszczkami, chondromalacją…

  Odkrycie kwasu hialuronowego w 1996 roku rozpoczęło jego tryumfalny marsz przez kolejne dziedziny medycyny, kosmetyki, kosmetologii, medycyny estetycznej i anti-aging. Kolosalną zaletą tej naturalnej substancji jest możliwość bezpiecznego stosowania w czystej postaci bez konieczności przeprowadzania testów skóry. Jako produkt biologicznie obojętny nie powoduje reakcji alergicznych. Obecnie jest pozyskiwany metodami biotechnologicznymi w postaciach różniących się ciężarem cząsteczkowym, w formie usieciowanej lub nie. Wytworzony laboratoryjnie kwas hialuronowy, tak jak naturalny, jest w pełni biodegradowalny, czyli stopniowo wchłaniany przez organizm.

• Kwas laktobionowy

  Klasyfikowany jest jako polihydroksykwas nowej generacji. Zbudowany jest z kwasu glukonowego połączonego z cukrem – galaktozą, łączy więc w sobie właściwości alfahydroksykwasów z właściwościami zależnymi od galaktozy, jak np. przyspieszenie procesu gojenia się ran, pobudzenie produkcji kolagenu i elastyny przez fibroblasty. Wykazuje działanie złuszczające ale nie podrażnia skóry. Charakteryzuje się silnymi właściwościami przeciwzapalnymi i antyoksydacyjnymi chroniąc skórę przed działaniem wolnych rodników. Hamuje działanie enzymów przestrzeni zewnątrzkomórkowej naskórka tzw. metaloproteinaz, przez co zapobiega wiotczeniu skóry, tworzeniu się zmarszczek, teleangiektazji. Z uwagi na powyższe właściwości jest częstym składnikiem dermokosmetyków.

• Lipoliza

  

  Jest to hydrolityczny rozkład trójglicerydów, zachodzący naturalnie w tkance tłuszczowej. Powstałe w jej wyniku kwasy tłuszczowe są metabolizowane w tkankach, a glicerol zostaje wchłonięty i przekształcony w wątrobie. W medycynie estetycznej termin ten został rozszerzony na nieoperacyjne zabiegi, prowadzące do lizy (rozpuszczenia) komórek tłuszczowych (adipocytów) i rozpadu uwolnionych trójglicerydów. Pierwotnie w tym celu była (i jest jeszcze nadal) wykorzystywana fosfatydylocholina, a obecnie nowoopracowane, niebolesne detergenty, jak deoksycholan sodu (Aqualyx), charakteryzujące się również większą skutecznością. Lipoliza iniekcyjna jest zabiegiem wykonywanym przez lekarza, jest w pełni bezpieczna i nie wymaga przygotowania pacjenta w domu.

• Odbyt

  Jest to końcowy odcinek jelita grubego (okrężnicy). Tworzy go kanał odbytu otoczony przez pierścień silnych mięśni – zwieracz wewnętrzny (niezależny od naszej woli) i zewnętrzny odbytu (kontrolowany świadomie). Przez odbyt w trakcie defekacji dochodzi do opróżniania przewodu pokarmowego z kału, a jego ściany naprzemiennie zwierają się i rozwierają. Najczęstszymi schorzeniami odbytu są kłykciny kończyste, szczelina i przetoka, guzki krwawnicze, zakrzep brzeżny, rak oraz świąd. Podstawowa diagnostyka chorób odbytu obejmuje oglądanie, badanie „per rectum” (palcem) i anoskopię (wziernikowanie).

• Osocze bogatopłytkowe

  Osocze bogatopłytkowe (PRP) jest to autologiczny preparat krwiopochodny, który otrzymujemy z pobranej od pacjenta krwi obwodowej (żylnej), poprzez wyodrębnienie z odseparowanego osocza jego frakcji, która zawiera zwiększoną ilość płytek krwi (trombocytów).

  Po uwolnieniu z płytek licznych czynników wzrostu, stosujemy je w terapii regeneracyjnej (n.p. dostawowej) oraz w zabiegach medycyny estetycznej. Czynniki wzrostu pobudzają procesy regeneracyjne poprzez stymulację komórek macierzystych do namnażania się oraz fibroblastów do wytwarzania nowego kolagenu.

• Placebo

  Najczęściej kojarzone jest jako „fałszywa tabletka” – obojętna substancja, pozbawiona bezpośredniego działania biologicznego, mająca wywołać u pacjenta wrażenie, że otrzymuje leczenie. W znaczeniu słownikowym jest to każda substancja bądź działanie (operacja), które z fizjologicznego punktu widzenia nie powinno mieć wpływu na chorobę pacjenta, a mimo to przynosi pozytywne rezultaty. Obecnie placebo stosuje się jedynie w czasie testów klinicznych nowych leków.

• Pocenie

  Pocenie się to naturalna reakcja organizmu człowieka. Polega ona na wydzielaniu potu, dzięki któremu zachodzi termoregulacja – ciało utrzymuje swoją prawidłową temperaturę. Ma to swoje zastosowanie kiedy jest nam gorąco (z powodu wysokiej temperatury otoczenia) lub kiedy uprawiamy sport czy pracujemy fizycznie (kurczące się mięśnie wydzielają ciepło). Wówczas parujący pot odbiera z naszego ciała ciepło, tym samym je chłodząc i chroniąc przed przegrzaniem, ale również usuwa z niego różne toksyny. Cały proces ma miejsce dzięki obecności w skórze właściwej gruczołów potowych (jest ich kilka milionów, z których 2/3 zlokalizowane są w skórze stóp i rąk). Z poceniem związana jest też bardzo uciążliwa choroba – nadpotliwość.

• Profilaktyka przeciwzakrzepowa

  

  Dlaczego stosujemy profilaktykę przeciwzakrzepową?

  •  Zapobiegamy, bo taniej jest zapobiegać niż leczyć.
  • Aby uniknąć powikłań zakrzepicy żył głębokich (DVT) – zatorów płucnych, zespołu pozakrzepowego, owrzodzeń podudzi.
  • Aby zatrzymać postęp choroby i przyspieszyć leczenie.

  Obecnie najczęstszą formą farmakologicznej profilaktyki przeciwzakrzepowej jest stosowanie iniekcji podskórnych z heparyn drobnocząsteczkowych (preparaty Clexane, Fraxiparine, Fragmin).

  Wskazania medyczne do stosowania profilaktyki
  

  • przed planowym dużym zabiegiem operacyjnym
  • u chorych w podeszłym wieku i przy unieruchomieniu
  • jeśli są zaburzenia krzepnięcia krwi, zawał mięśnia sercowego, zaburzenie rytmu serca, porażenia kończyn, niewydolność krążenia, nowotwory złośliwe, cewniki naczyniowe
  • przy rozległych urazach, przed długotrwałą podróżą, szczególnie u osób, które w przeszłości już przebyły DVT

  Przeciwwskazania do leczenia przeciwkrzepliwego:
  

  • skaza krwotoczna
  • objawy krwawienia z przewodu pokarmowego
  • choroba przewodu pokarmowego związana z dużym ryzykiem krwawienia
  • objawowe nadciśnienie wrotne
  • rozwarstwiający tętniak aorty
  • udar krwotoczny lub pourazowy krwiak śródczaszkowy (<2 miesiące)
  • operacja lub uraz głowy (<20 dni)
  • guz mózgu
  • do 24 h po zabiegu operacyjnym, biopsji narządu lub nakłuciu tętnicy (do 4 dni, jeśli były trudności z hemostazą w trakcie zabiegu)
  • nakłucie lędźwiowe diagnostyczne lub lecznicze – do 24 h
  • nadciśnienie tętnicze źle kontrolowane (>200/110 mm Hg)
  • małopłytkowość immunologiczna zależna od heparyny stwierdzona w wywiadach
  • niewydolność nerek

• Septyna

  Septyna 9 jest supresorowym genem, którego nieprawidłowa metylacja skutkuje zaburzeniami jego funkcji. Efektem tego jest patologiczna proliferacja komórek. Rak jelita grubego ściśle wiąże się z metylacją regionu promotorowego genu septyny, a we krwi chorych bada się zwiększoną ilość jego wolnego zmetylowanego DNA. Mutacja ta jest więc genetycznym biomarkerem raka jelita grubego. Oznaczanie we krwi zmetylowanego DNA genu septyny stanowi nieinwazyjne badanie przesiewowe w kierunku raka jelita grubego dla pacjentów, którzy nie chcą lub nie mogą być poddani kolonoskopii. Czułość i swoistość testu wynosi 71% i 99% dla wszystkich stadiów nowotworu, dochodząc do 100% w stadium IV. Badanie przeznaczone jest dla osób z populacyjnym lub umiarkowanym ryzykiem zachorowania na raka jelita grubego i odbytnicy.

• Strup

  Z ran, owrzodzeń, pękniętych pęcherzy itp. wydostaje się krew, ropa lub płyn wysiękowy, który krzepnie/zasycha na ich powierzchni. Wówczas nazywamy to strupem. Jest on naturalnym wykwitem w procesie gojenia m.in. ran powstałych wskutek usuwania zmian skórnych laserem. Pod strupem zachodzą procesy gojenia, po czym samoistnie odpada. W przypadku płytkich ran świeży naskórek jest czasowo przebarwiony (sinoczerwony), w przypadku głębszych-wytwarza się blizna.

• Surgiderm

  Jest to gama produktów kwasu hialuronowego, służąca do wypełniania zmarszczek oraz modelowania kształtu twarzy. Wytwarzany biotechnologicznie, stabilizowany w oparciu o nową procedurę, która sprawia, że Surgiderm jest bardzo jednolity, a efekt jaki daje jest długotrwały. Cała gama produktów SURGIDERM spełnia wszystkie europejskie i światowe standardy bezpieczeństwa.

  Surgiderm 18 – znajduje zastosowanie w wypełnianiu płytkich zmarszczek typu „kurze łapki” oraz zmarszczek wokół ust. Często jest stosowany jako uzupełnienie terapii botoxem.

  Surgiderm 24 XP – umożliwia korekcję tzw. „lwich zmarszczek” między brwiami, a także średnich bruzd nosowo – wargowych, zmarszczek na policzkach. Jest również stosowany do poprawiania konturu ust.

  Surgiderm 30 – stosuje się w przypadku głębokich bruzd. Ze względu na swoją gęstość, polecany jest do miejscowego powiększania objętości, modelowania kości policzkowych.

  Surgiderm 30 XP – polecany jest dla osób o średnich lub głębokich fałdach na skórze. Stosowany jest do podkreślania konturu warg jak i zwiększenia objętości oraz do modelowania kości policzkowych. Umożliwia wygładzenie powierzchni przy zastosowaniu techniki nappage. Charakteryzuje się dużą gęstością, ale zarazem wysoką jednorodnością i plastycznością. Daje bardzo trwałe efekty estetyczne.

• Wędzidełka

  Są to twory anatomiczne w kształcie fałdek, łączące ze sobą dwa elementy i ograniczające ich wzajemną ruchomość. W organizmie człowieka znajdujemy kilka wędzidełek. Są to: wędzidełka warg – górnej i dolnej, łączące je z dziąsłami, wędzidełko języka, łączące go z dnem jamy ustnej i wędzidełko napletka. Wędzidełko napletka to silnie unerwiony cienki fałd łącznotkankowy, łączący żołądź prącia z napletkiem. Biegnie od dolnego brzegu ujścia cewki moczowej do wewnętrznej blaszki napletka. Stabilizuje napletek i zapobiega jego nadmiernemu odprowadzeniu, głównie podczas wzwodu. Często spotykanym defektem jest jego skrócenie, wywołujące dyskomfort podczas współżycia.

• Wypełniacze

  Jest to ogólny termin, określający substancje stosowane w formie iniekcji, używane do redukcji bruzd nosowo – wargowych, zmarszczek, powiększenia ust, korekcji kości policzkowych, brody, nosa, podniesienia kącików ust, modelowania owalu twarzy, dłoni… Wykorzystuje się w tym celu preparaty biodegradowalne o działaniu czasowym lub trwałe wypełnienia. Najczęściej używany jest kwas hialuronowy z uwagi na bezpieczeństwo stosowania i biozgodność z ludzkimi tkankami. Zależnie od charakteru korygowanych zmian, dobierany jest preparat o odpowiedniej wielkości cząsteczki. W podobny sposób można również zastosować autologiczny materiał pozyskany od pacjenta – osocze bogatopłytkowe lub tkankę tłuszczową. Rzadziej stosuje się trwałe wypełniacze na bazie polimerów.

• Zmarszczki

  Zmarszczki to zagięcia i drobne deformacje skóry, pojawiające się wraz z upływem czasu i starzeniem się naszego organizmu. Pierwsze zmarszczki twarzy tworzą się już po 25 roku życia. Są to zmarszczki mimiczne, będące skutkiem pracy mięśni twarzy, występujące więc zawsze w tych samych miejscach. W późniejszym wieku przyczyny powstawania zmarszczek związane są z utratą sprężystości skóry – ubytkiem białek podporowych, takich jak kolagen, elastyna i kreatyna. Po 40 roku życia u kobiet zaczyna również spadać poziom żeńskich hormonów płciowych – estrogenów, co dodatkowo przyspiesza zanikanie włókien kolagenowych i elastynowych w skórze. Te zmarszczki pojawiają się także na szyi, dekolcie, a czasem i na całym ciele. Obecnie medycyna estetyczna oferuje wiele metod małoinwazyjnego usuwania zmarszczek. Do najczęstszych sposobów można zaliczyć: mezoterapię, botoks (Botox), wypełniacze (kwas hialuronowy), laser frakcyjny, mikronakłuwanie, termolifting twarzy (Zaffiro), zabiegi Indiba.