Karboksyterapia

Trochę historii

Karboksyterapia jest zabiegiem, polegającym na podskórnym lub śródskórnym precyzyjnym podaniu medycznego gazu – CO₂ (dwutlenku węgla). Jej historia sięga lat 40-tych XX wieku, gdzie początkowo wykorzystywana  była w leczeniu chorób układu krążenia. Z czasem zauważono jej wpływ na poprawę kondycji i wyglądu skóry. Dzięki tym zaletom cieszy się dziś coraz większym zainteresowaniem w kręgach medycyny estetycznej. Spektrum jej zastosowań poszerza się również w wielu dziedzinach medycyny. Efektywność i bezpieczeństwo aplikowania dwutlenku węgla jest wysoko oceniane w badaniach klinicznych.

Teoria działania

Poziom tlenu w tkankach ulega z wiekiem obniżeniu (po 30-tym roku życia o ¹/₄, a po 40-tym nawet o połowę), przy czym organizm w pierwszej kolejności dba o utrzymanie go na wyższym poziomie w tzw. narządach życiowo ważnych (mózg, serce). W związku z pogarszającym się procesem odżywiania skóry, zaczynamy obserwować narastającą jej wiotkość, powstawanie zmarszczek oraz różnego rodzaju zaburzenia kolorytu cery.

Dwutlenek węgla jest obecny w naszym organizmie jako naturalny produkt oddychania wewnątrzkomórkowego, dzięki temu, przy deponowaniu go w tkankach w trakcie zabiegu, nie obserwujemy żadnych negatywnych reakcji ze strony organizmu. Jego miejscowe podanie jest przez organizm odbierane jako „brak tlenu”, co staje się sygnałem do uruchomienia procesów zwiększających dostarczenia go w to miejsce. Mechanizm ten opiera się na natychmiastowym rozszerzeniu naczyń krwionośnych, a tym samym na zwiększeniu przepływu krwi bogatej w tlen i składniki odżywcze, które chętniej oddawane są do otaczających tkanek

Inną reakcją na zdeponowanie dwutlenku węgla w tkankach jest lekki stan zapalny, który staje się sygnałem pobudzającym dla produkcji kolagenu i elastyny.  Efektem tego jest obkurczenie włókien podporowych i ich przebudowa, prowadząca do uporządkowanego ułożenia przestrzennego. Poprawa przepływu tkankowego i remodeling włókien kolagenowych sprawia, że skóra staje się bardziej jędrna i wygładzona.

Pod wpływem CO₂ dochodzi również do pobudzenia procesu angiogenezy, czyli tworzenia nowej, elastycznej sieci drobnych naczyń krwionośnych. Przynosi to korzystne efekty m.in. w niwelowaniu cieni pod oczami, wywoływanych w głównej mierze niedostatecznym mikrokrążeniem w tej okolicy, hiperpigmentacji i zwiotczeniu warg sromowych większych oraz w walce z różnego typu łysieniem i osłabieniem cebulek włosowych.

Na skutek iniekcji podskórnych, wykonywanych głównie celem redukcji nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej i cellulitu, dochodzi do niszczenia komórek tłuszczowych (adipocytów) i lipolizy. Dzieje się tak w drodze uszkadzania (osłabienia i pękania) ścian adipocytów poprzez uraz ciśnieniowy spowodowany podanym miejscowo gazem oraz uszkadzającym działaniem kwasu węglowego, w który częściowo przekształca się dwutlenek węgla. Zwiększenie przepływu krwi, a co za tym idzie przyspieszenie metabolizmu  komórkowego, powodują szybsze wydalanie uwolnionego tłuszczu. Niejako „przy okazji”, usprawnieniu ulega również proces odprowadzania zbędnych produktów przemiany materii oraz poprawia się retencja wody.

Karboksyterapia, w formie iniekcji śródskórnych, wykorzystywana jest również w remodelingu blizn i rozstępów. Deponowany CO₂,  powodując przebudowę włókien kolagenowych i angiogenezę, rozbija zwłóknienia i zmiękcza tkankę bliznowatą, co daje efekt spłycenia blizn i zmniejszenia widoczności rozstępów.

Podsumowanie

Karboksyterapia jest zatem prostym, naturalnym zabiegiem o wielokierunkowym działaniu, małoinwazyjnym, a przede wszystkim – skutecznym. W jej trakcie pacjent nie odczuwa bólu, jedynie lekkie pieczenie i rozpieranie leczonego obszaru, przechodzące w ciągu godziny. Nieco bardziej odczuwalne doznania towarzyszą śródskórnym podaniom gazu. Ogromną zaletą tej terapii jest brak trwałych uszkodzeń, reakcji alergicznych, jak również uwrażliwienia skóry na światło, co daje możliwość  wykonywania zabiegów całorocznie, bez istotnych ograniczeń. Nie wymaga rekonwalescencji, jedynie w dniu zabiegu należy powstrzymać się od intensywnego wysiłku fizycznego. Jedynym następstwem mogą być niewielkie krwiaki w miejscu wkłuć igły.

Zabiegi wykonywane są specjalnym urządzeniem (Carboxytherapy Medika), pozwalającym na kontrolę wszystkich parametrów iniekcji gazu, w szczególności szybkości przepływu i podanej objętości. Posiada ono również funkcję podgrzewania gazu, co znacząco ogranicza dyskomfort w trakcie zabiegu. Gazem roboczym jest medyczny, laparoskopowy, certyfikowany dwutlenek węgla (Laparos). Terapia obejmuje 6-12 zabiegów, wykonywanych raz na 1-2 tygodni.